मानिसको जीवनमा उचित आहार, विहार र विचारको सन्तुलन भएपछि जीवन अत्यन्त सहज र सरस हुने गर्दछ। त्यो जीवनको आनन्द आफैमा हुन्छ । आफ्नो जिन्दगीवाट आफै रमाउन सक्नु नै जिन्दगीको उत्कृष्टता हो ।
मान्छेलाई विरामी पार्ने भन्ने नै उचित आहार, विहार र विचार नमिलेर नै हो । शरीरको आवश्यकता अनुसारको प्राकृतिक उचित आहार अनि सोही अनुरुप विहार अर्थात व्यायाम अनि सकारात्मक विचारले तनाबपूर्ण जीवनलाई अत्यन्त आनन्दमय जिन्दगी बन्ने गर्दछ । यसतर्फ आम मानिसले सामान्य मात्र विधि पुर्याएमा पनि सहज हुने निश्चित छ ।
अर्कोतर्फ आफ्नो स्वास्थ्य आफ्नै हातमा रहेको तथ्य पनि प्रकाशमा आएको छ । औषधिले स्वास्थ्य दिने भए, यस संसारमा एउटै मानिस पनि विरामी पर्ने थिएन । हतियारले शान्ति आउने भए संसार उहिल्यै शान्तिक्षेत्र भैसक्ने थियो । वाद–विवाद गरेर सत्य पत्ता लाग्ने भए संसारका सवै मानिस उहिल्यै ज्ञानी भैसक्ने थिए ।
त्यसैले समय छँदै जीवनलाई परिवर्तन गर्न आवश्यक भएको र त्यसको लागि एक भाग अन्न, एक भाग हरियो तरकारी र एक भाग सलाद फलफूल उचित आहारमा पर्याप्त पुग्ने भनाई पनि प्रकृतिक उपचारकहरुको निश्कर्ष छ ।
यो निश्कर्ष अनुसार, माछा–मासु, दूग्धजन्य पद्धार्थ, जाँड–रक्सी, मैदाजन्य पद्धार्थ, अण्डावाट बन्ने खानेकुरा खान नहुने बुझाई रहेको छ । उचित विहारमा परिश्रम र आरामको सन्तुलन मिलाउनु पर्ने, सुत्ने र उठ्ने समयको निश्चित गर्नुपर्ने, कम्तिमा आठ घण्टा सुत्नुपर्ने, हप्तामा ५–६ दिन शरीरका सवै अंग र जोर्नी संचालन हुने व्यायाम गर्न आवश्यक छ ।
उचित विचारमा कुनैपनि हालतमा नरिसाउने, वादविवाद नगर्ने, चिन्ता नगर्ने, निराश नहुने, बेइमानी नगर्ने, कुभलो नचिताउने, गुनको बदला मात्र होइन, बैगुनको बदला पनि गुनै तिर्ने, हरेकलाई प्रेम र सम्मान गर्ने विचारको विकास गर्नु हो ।
यति भएपछि जिन्दगी गुलाफको फूल जस्तो सुन्दर र हलुका हुने गर्दछ। यो तथ्यपरक कुरालाई भागदौडको जिन्दगीमा बाँचेको मानिसको जिन्दगी अलिकति मात्र सोचविचार गरेमा जीवन धेरै सरल हुने देखिन्छ ।
